Naar verluidt gevonden door Piet Oudolf, als kruising tussen 'Amethyst' en 'Tänzerin'; beide niet de minste. Ik heb Piet dat zelf helaas nooit horen bevestigen.
Wel bewezen is uit onomstreden onafhankelijk onderzoek dus hoe dan ook correct:
Spectaculair grote bloemen en zeer rijk bloeiend.
De nieuwe Salvia pratensis lijken veel beter te herbloeien dan we gewend zijn. Knippen loont zich dus toch.
Deze heeft hele grote bloemen in een fantastische kleur aan donkere stelen.
Deze sterk opgaande vorm van de kruipende Salvia reptans is bij ons volledig winterhard.
Pat McNeal vond haar in het wild in de Davis Mountains, Texas, op 1200 meter. Ze groeit daar op droge doorlatende grond, maar is niet heel kritisch.
Ze heeft lange rechte stengels met smal, naaldvormig blad en bloeit relatief laat maar nog best lang in fantastisch cobalt-blauw.
Zet haar eens naast een Gaura.
Salvia ringens is een half verhoutende plant uit de Balkan waar ze tussen 500 en 1300 meter groeit. Op de berg Olympus komt ze voor tot 1900 meter.
Ze heeft gelobt bodembedekkend blad en tot 80 cm lange elegante bloeistengels die daar ver bovenuit steken met tot 4 cm grote bloemen.
Lastig te fotograferen en zeer bijzonder: Blad dat de bodem bedekt en en zeer lange luchtige stengels met grote bloemen.
Een super salie die naar de Goden reikt.
Deze bijzondere kruising geïntroduceerd in de VS in 2020 zou volgens sommigen volledig winterhard zijn. Dat zou wel een heel spectaculair zijn aangezien ze zeer uitbundig en lang bloeit.
Maar: Salvia splendens is een tropische soort en Salvia darcyi overleeft in onze ervaring winters hooguit nipt. Koude kas dus boven -10 voor de zekerheid. Ze is nog heel nieuw en dus in een testfase. Ik ga haar zeker uitplanten in onze Salvia border.
Mooi genoeg voor een hele zomer potplezier.